Dowód na udział w algorytmie wygląda następująco:
- Blokchain śledzi portfele górników w sieci, a każdy kto posiada
podstawową kryptowalutę, może stać się górnikiem, wysyłając specjalny
rodzaj transakcji, który blokuje ich krytpowalutę do depozytu.
- Proces tworzenia i uzgadniania, nowych bloków odbywa się następnie
za pomocą algorytmu porozumienia, w którym mogą brać udział wszyscy
obecni górnicy, posiadacze kryptowalut.
Jest kilka różnych algorytmów, żeby nie doprowadzić do totalnego
monopolu. Wiadomym jest jeżeli byśmy przyjeli, że generuje blok osoba,
która ma najwięcej środków w portfelu, to mielibyśmy do czynienia z
monopolem i tak naprawdę z systemem centralnym.
Przykłady algorytmów:
Losowanie
Posłużymy się przykładem kryptowaluty Blackcoin, która losuje hashe, a
ilość losowanych hashy zależy od tego ile masz monet w portfelu.
Proof-of-stake Velocity
Algorytm zachęca do obrotu kryptowalutą.
Wiek monety
W tym przypadku również mamy losowanie, ale w losowaniu biorą udział
monety starsze niż 30 dni. Gdy jakaś moneta wykopie blok, to liczymy jej
od nowa te 30 dni. Przykładem kryptowaluty używającej tego typu
algorytmu jest Peercoin.
Głosowanie
System, gdzie na podstawie tego stake’a wybiera się 101 osób i one są
ustawiane w kolejności losowej. Wadą jest, że jedna osoba może się
podszywać pod kilka, co może prowadzić do przejęcia sieci. Przykładem
jest Bitshares
Zalety i wady metody proof of stake:
Zalety:
- mniejsze zużycie energii,
- górnicy nie pozbywają się szybko kryptowaluty – mniejsza zmienność
ceny, w proof-of-work górnicy działają na zasadzie
wykop-sprzedaj-zapomnij,
- trzeba dużych nakładów waluty do double-spending choć niekoniecznie.
Wady:
- nie zachęca do handlu, bo wykopane monety mogą ci przynieść kolejne,
- łatwo utworzyć kilka forków łańcucha, bo nie jest to tak kosztowne jak w przypadku proof-of-work,
- ryzyko monopolu.
Jak widzimy posiadając określone kryptowaluty możemy je kopać bez koparek