Dowód na udział w algorytmie wygląda następująco:

• Blokchain śledzi portfele górników w sieci, a każdy kto posiada podstawową kryptowalutę, może stać się górnikiem, wysyłając specjalny rodzaj transakcji, który blokuje ich krytpowalutę do depozytu.
• Proces tworzenia i uzgadniania, nowych bloków odbywa się następnie za pomocą algorytmu porozumienia, w którym mogą brać udział wszyscy obecni górnicy, posiadacze kryptowalut.

Jest kilka różnych algorytmów, żeby nie doprowadzić do totalnego monopolu. Wiadomym jest jeżeli byśmy przyjeli, że generuje blok osoba, która ma najwięcej środków w portfelu, to mielibyśmy do czynienia z monopolem i tak naprawdę z systemem centralnym.

Przykłady algorytmów:

Losowanie
Posłużymy się przykładem kryptowaluty Blackcoin, która losuje hashe, a ilość losowanych hashy zależy od tego ile masz monet w portfelu.
Proof-of-stake Velocity
Algorytm zachęca do obrotu kryptowalutą.
Wiek monety
W tym przypadku również mamy losowanie, ale w losowaniu biorą udział monety starsze niż 30 dni. Gdy jakaś moneta wykopie blok, to liczymy jej od nowa te 30 dni. Przykładem kryptowaluty używającej tego typu algorytmu jest Peercoin.
Głosowanie
System, gdzie na podstawie tego stake’a wybiera się 101 osób i one są ustawiane w kolejności losowej. Wadą jest, że jedna osoba może się podszywać pod kilka, co może prowadzić do przejęcia sieci. Przykładem jest Bitshares

Zalety i wady metody proof of stake:

Zalety:

• mniejsze zużycie energii,
• górnicy nie pozbywają się szybko kryptowaluty – mniejsza zmienność ceny, w proof-of-work górnicy działają na zasadzie wykop-sprzedaj-zapomnij,
• trzeba dużych nakładów waluty do double-spending choć niekoniecznie.

Wady:

• nie zachęca do handlu, bo wykopane monety mogą ci przynieść kolejne,
• łatwo utworzyć kilka forków łańcucha, bo nie jest to tak kosztowne jak w przypadku proof-of-work,
• ryzyko monopolu.

Jak widzimy posiadając określone kryptowaluty możemy je kopać bez koparek